Leesverslag De Bliksemdief

Percy Jackson en de Olympiërs de Bliksemdief

Door Iris de Jongh

Ik heb gekozen voor het boek de Bliksemdief uit de Percy Jackson-serie, geschreven door Rick Riordan. Ik kreeg dit boek al een tijdlang aangeraden door verschillende mensen, maar het lezen ervan kwam er op de een of andere manier gewoon nooit van. Daarom dacht ik dat het voor dit leesverslag een goed idee zou zijn om de Bliksemdief  er toch maar bij te pakken en te kijken of ik het daadwerkelijk zo leuk zou vinden als de mensen om mij heen. In dit leesverslag ga ik wat vertellen over het boek en alles er omheen. Waar het over gaat, maar ook wie het geschreven heeft en hoeveel bladzijden het bevat. Verder vertel ik mijn mening en heb ik twee verwerkingsopdrachten, een lange en een korte.

·         Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens

De titel van het boek is, zoals ik al eerder vertelde, de Bliksemdief. Het is het eerste deel uit een zevendelige boekenserie genaamd Percy Jackson en de Olympiërs. Deze serie is geschreven door de 51-jarige Rick Riordan. Hij heeft in 2008 de Mark Twain Award en in 2009 de Rebecca Caudil Award gewonnen, beide voor de Bliksemdief. Het boek heeft in totaal 332 bladzijden en 22 hoofdstukken en is origineel uitgegeven in Amerika. Later werd het vertaald naar het Nederlands en uitgegeven door Meulenhoff Boekerij. Deze uitgeverij is gevestigd in Amsterdam en heeft de Bliksemdief in 2009 uitgebracht, 4 jaar nadat het origineel uitkwam. Het is in totaal 1,2 miljoen keer verkocht en in 2010 verfilmd.

·         Hoofdstuk 2: Samenvatting

Percy Jackson is een jongen van twaalf met ADHD en dyslexie die op een school voor problematische kinderen zit. Hij krijgt vaak van zijn docent klassieke talen te horen dat hij goed moet opletten bij de lessen over mythologie en alles moet onthouden. Later blijkt hier een hele goede reden voor te zijn. Het verhaal begint wanneer Percy en zijn klasgenoten een schoolreisje hebben naar een museum. Zijn wiskundeleraar, mevrouw Dodds, vraagt ​​of hij een wandeling met haar wil maken. Tijdens de wandeling verandert mevrouw Dodds ineens in een vreselijk monster, dat vastberaden is hem te doden. Percy slaagt erin haar in stof te veranderen, maar hij weet op dat moment nog niet hoe dat kan. Na dit incident weet niemand van zijn klasgenoten of docenten meer dat mevrouw Dodds ooit heeft bestaan. Omdat hij op een kostschool zit, gaat hij aan het begin van de zomervakantie weer terug naar New York samen met zijn beste en enige vriend Grover. Daar wachten zijn lieve moeder en dronken stiefvader hem op.

Percy en zijn moeder gaan op vakantie naar een meer elke zomer. Dat waren ze dit jaar ook van plan, maar hun plannen worden hevig verstoord. Ze blijven uiteindelijk niet lang bij het meer, omdat Percy’s moeder besluit dat het tijd is voor Percy om naar een special kamp te gaan, voor kinderen zoals hijzelf. Op weg naar het kamp worden ze achtervolgd: de Minotaurus uit het Labyrint komt hen achter na en zorgt ervoor dat Percy’s moeder naar de onderwereld gaat. Van zijn docent klassieke talen heeft Percy eerder een speciale pen gekregen die in een zwaard verandert als je het dopje er vanaf haalt. Met dit zwaard, Doemtij genoemd, doodt Percy de Minotaurus en raakt gewond.

Nadat hij bij het kamp is aangekomen, wordt hij genezen door een meisje dat Annabeth heet. Zij is de dochter van Athena en vertelt hem dat hij een halfgod is en dat Kamp Halfbloed een kamp is voor kinderen die de goden met de sterfelijken hebben gekregen, halfbloeden of helden genoemd. In Kamp Halfbloed worden ze getraind om met monsters te kunnen vechten. Monsters uit de Onderwereld zitten halfbloeden constant achterna.Dit is ook de reden dat Percy eerder twee keer bijna wordt gedood door verschillende monsters. In het kamp is er voor elke belangrijke god of godin een huis waar hun kinderen bij horen. Niemand uit het kamp weet welke god de ouder van Percy is, dat is waarom ze hem meenemen naar het huis van Hermes, omdat ze dat altijd doen met nieuwe halfbloeden als ze niet weten wie de goddelijke ouder is. Dit huis staat onder leiding van Luuk. Luuk wordt een goede vriend van Percy in het kamp. Na een paar dagen ontdekt Percy dat Poseidon zijn vader is. Dit is een shock voor iedereen, omdat er na de Tweede Wereldoorlog een verdrag is getekend door Zeus, Poseidon en Hades dat ze geen kinderen meer zouden krijgen. Percy verhuist hierna naar het huis van Poseidon.

Na wat uitleg komt hij erachter dat het één grote chaos is op de Olympus, waar alle goden wonen. Zeus’ bliksemschicht is gestolen en hij wordt ervan verdacht. Als hij er niet snel voor zorgt dat de bliksemschicht terugkeert naar de Olympus, breekt er oorlog uit. Eigenlijk maakt dit hem niks uit, maar als hij van Hades hoort dat hij zijn moeder terugkrijgt in ruil voor Hades’ gestolen helm, gaat hij er toch mee akkoord om de bliksemschicht te zoeken en terug te brengen naar de Olympus. Hij denkt gedurende een groot deel van het boek dat de bliksemschicht in handen is van Hades, maar dit blijkt later niet het geval te zijn. Zo gaat hij op een missie om zijn moeder terug te krijgen, de gestolen bliksemschicht te vinden en terug te brengen naar de Olympische goden om zo de wereld te redden. Zijn vrienden Annabeth en Grover, die een sater is, helpen hem met deze missie.

Na veel avonturen, gevechten en gedoe komen ze uiteindelijk in de onderwereld. Hades vertelt daar dat hij zijn helm terug wil, het symbool van de duisternis. Percy zegt dat hij de bliksemschicht en helm niet heeft. Maar in de rugzak die hij van Ares, de oorlogsgod, heeft gekregen, verschijnt plotseling de bliksemschicht. Hierna komen ze erachter dat Ares de bliksemschicht én de helm had gestolen om een oorlog te kunnen beginnen. Als ze alle drie levend de onderwereld uitkomen, hebben Ares en Percy een gevecht op het strand. Door de kracht van het zeewater wint Percy en brengt hij de bliksemschicht terug naar de Olympus. Hierna keert hij terug naar Kamp Halfbloed met zijn vrienden.

Aan het einde van de zomervakantie blijkt ineens dat Luuk de oorspronkelijke bliksemdief was. Luuk zegt dat hij een meester had, die hem opdroeg de schicht de stelen. Hij probeert Percy te doden maar die ontsnapt wederom.

Het laatste wat Percy moet doen is een moeilijke beslissing maken: wil hij het hele jaar in Kamp Halfbloed blijven of terug keren naar zijn moeder, die gered is uit de Onderwereld? Hij besluit uiteindelijk om terug te keren naar zijn moeder, die scheidde van zijn stiefvader en om de volgende zomervakantie weer terug te gaan naar het kamp.

·         Hoofdstuk 3:  Mijn mening

Het verhaal is best wel onrealistisch, maar heeft ook realistische elementen. Goden bestaan helemaal niet. Natuurlijk heb je wel mensen die in één god geloven en persoonlijk vind ik dat daar niets mis mee is, maar in dit verhaal gebeuren zoveel onwerkelijke dingen dat je het gewoon niet als iets kan zien dat in het echte leven kan gebeuren. Bijvoorbeeld als Percy genoodzaakt is van een gebouw af te springen en het makkelijk overleeft doordat hij in het water landt. Ook de relatie tussen mens en god vind ik een beetje frappant: als de goden zouden willen, zouden ze zo tegen hun kinderen kunnen praten. Toch doen ze dat bijna nooit, en doen ze vaak alsof hun kinderen en andere mensen er niet toe doen, terwijl ze eigenlijk afhankelijk zijn van elkaar.

Het verhaal zet me aan het denken. Dit heb ik vaak als ik boeken lees, maar deze keer was het wel een graadje erger. Elke keer dat je denkt dat je het helemaal uitgevogeld hebt, blijk je er compleet naast te zitten. Zo is Percy er in het begin van het boek van overtuigd dat Hades in het bezit van de bliksemschicht is, maar eigenlijk had ik wel verwacht dat hij het niet zou zijn. Daarna lijkt het alsof Ares de bliksemschicht gestolen heeft, waarna je denkt: ‘Die had ik wel zien aankomen.’, maar dan word je écht verrast als blijkt dat Luuk de ware dief is.

Het verhaal is vlot verteld. Ik vind persoonlijk dat Rick Riordan een hele fijne schrijfstijl heeft. Hij heeft Percy Jackson in een ik-perspectief geschreven en beschrijft eigenlijk altijd Percy’s gedachten en handelingen uitgebreid waardoor je een heel goed beeld krijgt van wat er in het hoofd van Percy omgaat. Je weet eigenlijk (bijna altijd) net zoveel als het hoofdpersonage, behalve als er een flashforward plaatsvindt, wat heel af en toe gebeurt. Toch is het op sommige stukjes wel wat langdradiger, bijvoorbeeld als er een belangrijke ruimte wordt beschreven, maar zelf vind ik dit geen negatief punt. Als er wat langer wordt ingegaan op de beschrijving van iets, kan je een veel beter beeld krijgen en wordt de scène ook gelijk een stuk levendiger.

Het opvallendste fragment uit het boek vind ik het moment dat Percy erachter komt dat niet Ares, maar Luuk de bliksemschicht van Zeus heeft gestolen. Hij heeft Luuk tot dan als een van zijn weinige, ware vrienden beschouwd en het is dus echt figuurlijk een klap in zijn gezicht. Aan het begin van zijn missie om de bliksemschicht te vinden heeft hij een profetie voorspeld gekregen waarin gezegd wordt dat hij verraden zal worden door een vriend. Tot dan toe begrijpt hij niet op wie dat slaat maar op het moment dat hij daar alleen staat met Luuk dringt het tot hem door, wat echt nog meer spanning toevoegt aan de situatie. Als blijkt dat Luuk tijdens zijn missie ook geprobeerd heeft zijn plannen flink te dwarsbomen en hem zelfs in levensgevaar heeft gebracht, voel je tijdens het lezen gewoon het verraad dat Percy op dat moment voelt.

Fragment:

‘Het klinkt alsof je weggaat.’

Luuk wierp me een wrang lachje toe. ‘En of ik wegga, Percy. Ik heb je hierheen gebracht om afscheid te nemen.’

Hij knipte met zijn vingers. Een klein vuurtje bij mijn voeten brandde een gat in de grond. Er kroop iets glinsterend zwarts uit, ongeveer ter grootte van mijn hand. Een schorpioen.

Ik ging met mijn hand naar de pen in mijn zak.

‘Dat zou ik niet doen,’ zei Luuk waarschuwend. ‘Kuilschorpioenen kunnen vijf meter hoog springen. Hun angel gaat recht door je kleren heen. Binnen zestig seconden ben je morsdood.’

‘Luuk, wat…’

Toen drong het tot me door. Je zult verraden worden door iemand die jou een vriend noemt.

‘Jij,’ zei ik.

Hij kwam kalm overeind en klopte zijn spijkerbroek af.

De schorpioen sloeg geen acht op hem. Hij hield zijn zwarte kraaloogjes op mij gericht en bewoog zijn scharen terwijl hij op mijn schoen kroop.

‘Ik heb een hoop gezien in de wereld daarbuiten, Percy,’ zei Luuk. ‘Heb je het niet gevoeld, de duisternis die zich verdichtte, de monsters die sterker werden? Is het je niet duidelijk geworden hoe zinloos het allemaal is? Al die helden, marionetten van de goden. Ze hadden duizenden jaren geleden al ten val gebracht moeten worden, maar ze zitten er nog steeds, dankzij ons, halfbloedkinderen.’

Ik kon mijn oren niet geloven.

‘Luuk… je hebt het over onze ouders,’ zei ik.

Hij lachte. ‘En dus moet ik van ze houden? Hun dierbare “westerse beschaving” is een ziekte, Percy. De wereld gaat eraan kapot. De enige manier om het te stoppen is de hele zaak tot de grond toe afbranden en opnieuw beginnen met iets waarachtigers.’

‘Je bent net zo gek als Ares.’

Zijn ogen schoten vuur. ‘Ares is niet wijs. Hij heeft zich nooit gerealiseerd welke meester hij al die tijd diende. Ik had het je graag allemaal uitgelegd, Percy. Maar ik ben bang dat je niet lang genoeg meer leeft.’

De schorpioen kroop langs mijn broekspijp omhoog.

323-324

·         Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten

Korte opdracht: Zoek bij het boek dat je gelezen hebt minimaal één recensie, artikel, of boekverslag. Vergelijk op enkele punten jouw ervaring en gedachten met die van de andere lezer(s). Wat zijn de verschillen en wat zijn de overeenkomsten?

“Zelf heb ik eerst de film van Percy Jackson gezien, die ik erg leuk vond. Maar toen ik eenmaal het boek las, ging er een nog grotere wereld voor mij open. Rick Riordan heeft de Griekse mythes perfect verwerkt in zijn verhaal en er een moderne draai aan gegeven. Om deze boeken leuk te vinden, hoef je geen expert te zijn op het gebied van Griekse mythologie. Veel Griekse goden en mythes worden namelijk goed uitgelegd.

Het boek is makkelijk te lezen, er zit een prettige vaart in en in elk hoofdstuk is er wel wat actie. Ook bevat het boek veel droge humor en zijn er genoeg leuke wendingen in het verhaal. Er zijn ook veel leuke (mythologische) personages waardoor je dit boek met plezier leest. Dit boek kunnen twaalfjarigen lezen, maar ook mensen die een stuk ouder zijn, zullen dit boek kunnen waarderen. Het is soms jammer dat de hoofdstukken niet wat langer zijn, want sommige gebeurtenissen konden naar mijn mening wat gedetailleerder worden beschreven. De namen van de hoofdstukken geven soms ook een hint naar de inhoud van het hoofdstuk, en zelf vind ik dat erg leuk gedaan. Het einde maakt je erg nieuwsgierig naar het volgende boek van de serie, De Zee van Monsters. Oftewel, een geslaagd begin voor deze serie!”

Naar: www.youngadultbooks.nl

Op de meeste vlakken deel ik de mening van deze recensent, maar toch zijn er een paar puntjes waar ik het niet mee eens ben. In mijn ogen lijkt het boek me namelijk een stuk lastiger te begrijpen als je helemaal geen kennis van Griekse goden hebt. Ze worden zoveel gebruikt en genoemd in het verhaal dat je er natuurlijk niet omheen kan. Ik denk dat als je helemaal geen idee hebt wie bijvoorbeeld Dionysos is en je vergeet waar hij de god van is, dat je dan af en toe toch best wel verward kan raken om dingen die hij doet of die gebeuren.

Ik vind daarentegen wel dat de Griekse Mythen op een goeie manier in het verhaal zijn geplaatst doordat Rick Riordan er dus een moderne twist aan heeft gegeven. Zo ligt de Olympus bijvoorbeeld recht boven The Empire State Building, omdat dat “het centrum” van de wereld is.

Ik ben het er zeker mee eens dat er gezegd wordt dat er een prettige vaart in het boek zit. Rick Riordan is niet zo van het uitstellen en uitstellen en uitstellen in zijn boeken. Bijna elk hoofdstuk gebeurt er wel iets en ik heb nooit de neiging gehad het boek weg te leggen en iets anders te gaan doen omdat ik het saai vond. Je kan in de boeken ook heel  goed merken dat de hoofdpersonen allemaal aardig sarcastisch zijn, wat een leuk tintje geeft aan het boek. Dat sarcasme maakt het wat minder formeel en dat is precies wat een young adult boek nodig heeft.

Ik vind niet dat de hoofdstukken langer hadden gemoeten. Sommige hoofdstukken zijn inderdaad aan de korte kant, maar toch heb ik het idee dat de meeste hoofdstukken precies op het spannende moment stoppen en dat is eigenlijk ook de bedoeling natuurlijk, zodat je weer gaat verderlezen. Zelf ben ik ook erg fan van de namen van de hoofdstukken, dat is weer eens wat anders dan normaal. Hoofdstuk 1 heet bijvoorbeeld Ik laat per ongeluk mijn wiskundelerares exploderen.  Door zo’n titel ben je al meteen nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren en ga je het eigenlijk nog sneller lezen.

Lange opdracht: Maak een toets voor het boek dat je gelezen hebt, bestaande uit vijf waar/onwaar-vragen, vijf meerkeuzevragen en tien korte open vragen.

Opdracht 1: waar/onwaar-vragen

1.    De moeder van Annabeth is Demeter.

Waar / onwaar

2.    Halfbloeden zijn hetzelfde als helden.

Waar / onwaar

3.    Percy laat in het begin zijn wiskundelerares in stof opgaan.

Waar / onwaar

4.    Luuk probeert Percy op het einde te doden met zijn speciale zwaard.

Waar / onwaar

5.    Hades blijkt de bliksemschicht te hebben gestolen.

Waar / onwaar

Opdracht 2: meerkeuzevragen

1.    Percy en zijn moeder hebben een vakantiehuisje…

A.   aan zee.

B.   in de bergen.

C.   aan een meer.

2.    Percy heeft…

A.   ADHD en dyslexie

B.   PDDNOS

C.   niks bijzonders.

3.    De Olympus ligt waarboven?

A.   Het vrijheidsbeeld

B.   The Empire State Building

C.   Colombia University

4.    Wat is mevrouw Dodds?

A.   Een monster.

B.   Een aardrijkskundelerares.

C.   Er is geen mevrouw Dodds in het verhaal.

5.    Wat is er van Hades gestolen dat hij graag terug wilt?

A.   Zijn eeuwig vervloekte pantoffels.

B.   Zijn duistere staf.

C.   Zijn duistere helm.

Opdracht 3: open vragen

1.    

Waarom is het raar dat Percy de zoon is van Poseidon?

_______________________________________________________

2.    

Wat besluit Percy aan het einde van de zomervakantie te doen?

_______________________________________________________

3.    

Wat is Grover?

_______________________________________________________

4.    

In welk huis kom je als je niet weet wie je Olympische ouder is?

_______________________________________________________

5.    

Wat verslaat Percy op zijn weg naar Kamp Halfbloed?

_______________________________________________________

Antwoorden

Opdracht 1: waar/onwaar-vragen

1.    Onwaar

2.    Waar

3.    Waar

4.    Onwaar

5.    Onwaar

Opdracht 2: meerkeuzevragen

1.    C

2.    A

3.    B

4.    A

5.    C

Opdracht 3: open vragen

1.    Omdat Zeus, Poseidon en Hades een verdrag hebben getekend waarin staat dat ze geen kinderen met stervelingen meer mogen krijgen.

2.    Terug te gaan naar zijn moeder in New York en de volgende zomer terug te keren naar Kamp Halfbloed.

3.    Een sater en de beste vriend van Percy.

4.    Het Hermes-huis.

5.    De Minotaurus.

Bronvermelding

scholieren.com

Handboek Nederlands

wikipedia.nl