Percy Jackson en de Olympiërs de Bliksemdief
Door Iris de Jongh
Ik
heb gekozen voor het boek de Bliksemdief
uit de Percy Jackson-serie, geschreven door Rick Riordan. Ik kreeg dit boek al
een tijdlang aangeraden door verschillende mensen, maar het lezen ervan kwam er
op de een of andere manier gewoon nooit van. Daarom dacht ik dat het voor dit
leesverslag een goed idee zou zijn om de
Bliksemdief er toch maar bij te
pakken en te kijken of ik het daadwerkelijk zo leuk zou vinden als de mensen om
mij heen. In dit leesverslag ga ik wat vertellen over het boek en alles er
omheen. Waar het over gaat, maar ook wie het geschreven heeft en hoeveel
bladzijden het bevat. Verder vertel ik mijn mening en heb ik twee
verwerkingsopdrachten, een lange en een korte.
·
Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens
De titel van het boek is,
zoals ik al eerder vertelde, de Bliksemdief. Het is het eerste deel uit een
zevendelige boekenserie genaamd Percy Jackson en de Olympiërs. Deze serie is
geschreven door de 51-jarige Rick Riordan. Hij heeft in 2008 de Mark Twain Award en in 2009 de Rebecca Caudil Award gewonnen, beide
voor de Bliksemdief. Het boek heeft in totaal 332 bladzijden en 22 hoofdstukken
en is origineel uitgegeven in Amerika. Later werd het vertaald naar het
Nederlands en uitgegeven door Meulenhoff Boekerij. Deze uitgeverij is gevestigd
in Amsterdam en heeft de Bliksemdief in 2009 uitgebracht, 4 jaar nadat het
origineel uitkwam. Het is in totaal 1,2 miljoen keer verkocht en in 2010
verfilmd.
·
Hoofdstuk 2: Samenvatting
Percy Jackson is een jongen
van twaalf met ADHD en dyslexie die op een school voor problematische kinderen
zit. Hij krijgt vaak van zijn docent klassieke talen te horen dat hij goed moet
opletten bij de lessen over mythologie en alles moet onthouden. Later blijkt
hier een hele goede reden voor te zijn. Het verhaal begint wanneer Percy en
zijn klasgenoten een schoolreisje hebben naar een museum. Zijn wiskundeleraar, mevrouw
Dodds, vraagt of hij een wandeling met haar wil maken. Tijdens de wandeling verandert
mevrouw Dodds ineens in een vreselijk monster, dat vastberaden is hem te doden.
Percy slaagt erin haar in stof te veranderen, maar hij weet op dat moment nog
niet hoe dat kan. Na dit incident weet niemand van zijn klasgenoten of docenten
meer dat mevrouw Dodds ooit heeft bestaan. Omdat hij op een kostschool zit,
gaat hij aan het begin van de zomervakantie weer terug naar New York samen met
zijn beste en enige vriend Grover. Daar wachten zijn lieve moeder en dronken
stiefvader hem op.
Percy en zijn moeder gaan op
vakantie naar een meer elke zomer. Dat waren ze dit jaar ook van plan, maar hun
plannen worden hevig verstoord. Ze blijven uiteindelijk niet lang bij het meer,
omdat Percy’s moeder besluit dat het tijd is voor Percy om naar een special
kamp te gaan, voor kinderen zoals hijzelf. Op weg naar het kamp worden ze
achtervolgd: de Minotaurus uit het Labyrint komt hen achter na en zorgt ervoor
dat Percy’s moeder naar de onderwereld gaat. Van zijn docent klassieke talen
heeft Percy eerder een speciale pen gekregen die in een zwaard verandert als je
het dopje er vanaf haalt. Met dit zwaard, Doemtij genoemd, doodt Percy de
Minotaurus en raakt gewond.
Nadat hij bij het kamp is
aangekomen, wordt hij genezen door een meisje dat Annabeth heet. Zij is de
dochter van Athena en vertelt hem dat hij een halfgod is en dat Kamp Halfbloed een
kamp is voor kinderen die de goden met de sterfelijken hebben gekregen,
halfbloeden of helden genoemd. In Kamp Halfbloed worden ze getraind om met
monsters te kunnen vechten. Monsters uit de Onderwereld zitten halfbloeden
constant achterna.Dit is ook de reden dat Percy eerder twee keer bijna wordt
gedood door verschillende monsters. In het kamp is er voor elke belangrijke god
of godin een huis waar hun kinderen bij horen. Niemand uit het kamp weet welke
god de ouder van Percy is, dat is waarom ze hem meenemen naar het huis van
Hermes, omdat ze dat altijd doen met nieuwe halfbloeden als ze niet weten wie
de goddelijke ouder is. Dit huis staat onder leiding van Luuk. Luuk wordt een
goede vriend van Percy in het kamp. Na een paar dagen ontdekt Percy dat Poseidon
zijn vader is. Dit is een shock voor iedereen, omdat er na de Tweede
Wereldoorlog een verdrag is getekend door Zeus, Poseidon en Hades dat ze geen
kinderen meer zouden krijgen. Percy verhuist hierna naar het huis van Poseidon.
Na wat uitleg komt hij
erachter dat het één grote chaos is op de Olympus, waar alle goden wonen. Zeus’
bliksemschicht is gestolen en hij wordt ervan verdacht. Als hij er niet snel
voor zorgt dat de bliksemschicht terugkeert naar de Olympus, breekt er oorlog
uit. Eigenlijk maakt dit hem niks uit, maar als hij van Hades hoort dat hij
zijn moeder terugkrijgt in ruil voor Hades’ gestolen helm, gaat hij er toch mee
akkoord om de bliksemschicht te zoeken en terug te brengen naar de Olympus. Hij
denkt gedurende een groot deel van het boek dat de bliksemschicht in handen is
van Hades, maar dit blijkt later niet het geval te zijn. Zo gaat hij op een
missie om zijn moeder terug te krijgen, de gestolen bliksemschicht te vinden en
terug te brengen naar de Olympische goden om zo de wereld te redden. Zijn
vrienden Annabeth en Grover, die een sater is, helpen hem met deze missie.
Na veel avonturen, gevechten
en gedoe komen ze uiteindelijk in de onderwereld. Hades vertelt daar dat hij
zijn helm terug wil, het symbool van de duisternis. Percy zegt dat hij de
bliksemschicht en helm niet heeft. Maar in de rugzak die hij van Ares, de
oorlogsgod, heeft gekregen, verschijnt plotseling de bliksemschicht. Hierna
komen ze erachter dat Ares de bliksemschicht én de helm had gestolen om een
oorlog te kunnen beginnen. Als ze alle drie levend de onderwereld uitkomen,
hebben Ares en Percy een gevecht op het strand. Door de kracht van het zeewater
wint Percy en brengt hij de bliksemschicht terug naar de Olympus. Hierna keert
hij terug naar Kamp Halfbloed met zijn vrienden.
Aan het einde van de
zomervakantie blijkt ineens dat Luuk de oorspronkelijke bliksemdief was. Luuk
zegt dat hij een meester had, die hem opdroeg de schicht de stelen. Hij
probeert Percy te doden maar die ontsnapt wederom.
Het laatste wat Percy moet
doen is een moeilijke beslissing maken: wil hij het hele jaar in Kamp Halfbloed
blijven of terug keren naar zijn moeder, die gered is uit de Onderwereld? Hij
besluit uiteindelijk om terug te keren naar zijn moeder, die scheidde van zijn
stiefvader en om de volgende zomervakantie weer terug te gaan naar het kamp.
·
Hoofdstuk 3: Mijn
mening
Het verhaal is best wel onrealistisch, maar heeft ook realistische
elementen. Goden bestaan helemaal niet. Natuurlijk heb je wel mensen die in één
god geloven en persoonlijk vind ik dat daar niets mis mee is, maar in dit
verhaal gebeuren zoveel onwerkelijke dingen dat je het gewoon niet als iets kan
zien dat in het echte leven kan gebeuren. Bijvoorbeeld als Percy genoodzaakt is
van een gebouw af te springen en het makkelijk overleeft doordat hij in het
water landt. Ook de relatie tussen mens en god vind ik een beetje frappant: als
de goden zouden willen, zouden ze zo tegen hun kinderen kunnen praten. Toch
doen ze dat bijna nooit, en doen ze vaak alsof hun kinderen en andere mensen er
niet toe doen, terwijl ze eigenlijk afhankelijk zijn van elkaar.
Het verhaal zet me aan het denken. Dit heb ik vaak
als ik boeken lees, maar deze keer was het wel een graadje erger. Elke keer dat
je denkt dat je het helemaal uitgevogeld hebt, blijk je er compleet naast te
zitten. Zo is Percy er in het begin van het boek van overtuigd dat Hades in het
bezit van de bliksemschicht is, maar eigenlijk had ik wel verwacht dat hij het
niet zou zijn. Daarna lijkt het alsof Ares de bliksemschicht gestolen heeft,
waarna je denkt: ‘Die had ik wel zien aankomen.’, maar dan word je écht verrast
als blijkt dat Luuk de ware dief is.
Het verhaal is vlot verteld. Ik vind persoonlijk dat
Rick Riordan een hele fijne schrijfstijl heeft. Hij heeft Percy Jackson in een
ik-perspectief geschreven en beschrijft eigenlijk altijd Percy’s gedachten en
handelingen uitgebreid waardoor je een heel goed beeld krijgt van wat er in het
hoofd van Percy omgaat. Je weet eigenlijk (bijna altijd) net zoveel als het
hoofdpersonage, behalve als er een flashforward plaatsvindt, wat heel af en toe
gebeurt. Toch is het op sommige stukjes wel wat langdradiger, bijvoorbeeld als er
een belangrijke ruimte wordt beschreven, maar zelf vind ik dit geen negatief
punt. Als er wat langer wordt ingegaan op de beschrijving van iets, kan je een
veel beter beeld krijgen en wordt de scène ook gelijk een stuk levendiger.
Het opvallendste fragment
uit het boek vind ik het moment dat Percy erachter komt dat niet Ares, maar
Luuk de bliksemschicht van Zeus heeft gestolen. Hij heeft Luuk tot dan als een
van zijn weinige, ware vrienden beschouwd en het is dus echt figuurlijk een klap
in zijn gezicht. Aan het begin van zijn missie om de bliksemschicht te vinden
heeft hij een profetie voorspeld gekregen waarin gezegd wordt dat hij verraden
zal worden door een vriend. Tot dan toe begrijpt hij niet op wie dat slaat maar
op het moment dat hij daar alleen staat met Luuk dringt het tot hem door, wat
echt nog meer spanning toevoegt aan de situatie. Als blijkt dat Luuk tijdens
zijn missie ook geprobeerd heeft zijn plannen flink te dwarsbomen en hem zelfs
in levensgevaar heeft gebracht, voel je tijdens het lezen gewoon het verraad
dat Percy op dat moment voelt.
Fragment:
‘Het klinkt
alsof je weggaat.’
Luuk wierp me
een wrang lachje toe. ‘En of ik wegga, Percy. Ik heb je hierheen gebracht om
afscheid te nemen.’
Hij knipte met
zijn vingers. Een klein vuurtje bij mijn voeten brandde een gat in de grond. Er
kroop iets glinsterend zwarts uit, ongeveer ter grootte van mijn hand. Een
schorpioen.
Ik ging met
mijn hand naar de pen in mijn zak.
‘Dat zou ik
niet doen,’ zei Luuk waarschuwend. ‘Kuilschorpioenen kunnen vijf meter hoog
springen. Hun angel gaat recht door je kleren heen. Binnen zestig seconden ben
je morsdood.’
‘Luuk, wat…’
Toen drong het
tot me door. Je zult verraden worden door
iemand die jou een vriend noemt.
‘Jij,’ zei ik.
Hij kwam kalm
overeind en klopte zijn spijkerbroek af.
De schorpioen
sloeg geen acht op hem. Hij hield zijn zwarte kraaloogjes op mij gericht en
bewoog zijn scharen terwijl hij op mijn schoen kroop.
‘Ik heb een
hoop gezien in de wereld daarbuiten, Percy,’ zei Luuk. ‘Heb je het niet
gevoeld, de duisternis die zich verdichtte, de monsters die sterker werden? Is
het je niet duidelijk geworden hoe zinloos het allemaal is? Al die helden,
marionetten van de goden. Ze hadden duizenden jaren geleden al ten val gebracht
moeten worden, maar ze zitten er nog steeds, dankzij ons, halfbloedkinderen.’
Ik kon mijn
oren niet geloven.
‘Luuk… je hebt
het over onze ouders,’ zei ik.
Hij lachte. ‘En
dus moet ik van ze houden? Hun dierbare “westerse beschaving” is een ziekte,
Percy. De wereld gaat eraan kapot. De enige manier om het te stoppen is de hele
zaak tot de grond toe afbranden en opnieuw beginnen met iets waarachtigers.’
‘Je bent net
zo gek als Ares.’
Zijn ogen
schoten vuur. ‘Ares is niet wijs. Hij heeft zich nooit gerealiseerd welke
meester hij al die tijd diende. Ik had het je graag allemaal uitgelegd, Percy.
Maar ik ben bang dat je niet lang genoeg meer leeft.’
De schorpioen
kroop langs mijn broekspijp omhoog.
323-324
·
Hoofdstuk
4: Verwerkingsopdrachten
Korte opdracht: Zoek bij het boek dat je gelezen hebt minimaal één
recensie, artikel, of boekverslag. Vergelijk op enkele punten jouw ervaring en
gedachten met die van de andere lezer(s). Wat zijn de verschillen en wat zijn
de overeenkomsten?
“Zelf heb ik eerst de film
van Percy Jackson gezien, die ik erg leuk vond. Maar toen ik eenmaal het boek
las, ging er een nog grotere wereld voor mij open. Rick Riordan heeft de
Griekse mythes perfect verwerkt in zijn verhaal en er een moderne draai aan
gegeven. Om deze boeken leuk te vinden, hoef je geen expert te zijn op het
gebied van Griekse mythologie. Veel Griekse goden en mythes worden namelijk
goed uitgelegd.
Het boek is makkelijk te
lezen, er zit een prettige vaart in en in elk hoofdstuk is er wel wat actie.
Ook bevat het boek veel droge humor en zijn er genoeg leuke wendingen in het
verhaal. Er zijn ook veel leuke (mythologische) personages waardoor je dit boek
met plezier leest. Dit boek kunnen twaalfjarigen lezen, maar ook mensen die een
stuk ouder zijn, zullen dit boek kunnen waarderen. Het is soms jammer dat de
hoofdstukken niet wat langer zijn, want sommige gebeurtenissen konden naar mijn
mening wat gedetailleerder worden beschreven. De namen van de hoofdstukken
geven soms ook een hint naar de inhoud van het hoofdstuk, en zelf vind ik dat
erg leuk gedaan. Het einde maakt je erg nieuwsgierig naar het volgende boek van
de serie, De Zee van Monsters. Oftewel, een geslaagd begin voor deze serie!”
Naar: www.youngadultbooks.nl
Op de meeste vlakken deel ik
de mening van deze recensent, maar toch zijn er een paar puntjes waar ik het
niet mee eens ben. In mijn ogen lijkt het boek me namelijk een stuk lastiger te
begrijpen als je helemaal geen kennis van Griekse goden hebt. Ze worden zoveel
gebruikt en genoemd in het verhaal dat je er natuurlijk niet omheen kan. Ik
denk dat als je helemaal geen idee hebt wie bijvoorbeeld Dionysos is en je
vergeet waar hij de god van is, dat je dan af en toe toch best wel verward kan
raken om dingen die hij doet of die gebeuren.
Ik vind daarentegen wel dat
de Griekse Mythen op een goeie manier in het verhaal zijn geplaatst doordat
Rick Riordan er dus een moderne twist aan heeft gegeven. Zo ligt de Olympus
bijvoorbeeld recht boven The Empire State
Building, omdat dat “het centrum” van de wereld is.
Ik ben het er zeker mee eens
dat er gezegd wordt dat er een prettige vaart in het boek zit. Rick Riordan is
niet zo van het uitstellen en uitstellen en uitstellen in zijn boeken. Bijna
elk hoofdstuk gebeurt er wel iets en ik heb nooit de neiging gehad het boek weg
te leggen en iets anders te gaan doen omdat ik het saai vond. Je kan in de
boeken ook heel goed merken dat de
hoofdpersonen allemaal aardig sarcastisch zijn, wat een leuk tintje geeft aan
het boek. Dat sarcasme maakt het wat minder formeel en dat is precies wat een
young adult boek nodig heeft.
Ik vind niet dat de
hoofdstukken langer hadden gemoeten. Sommige hoofdstukken zijn inderdaad aan de
korte kant, maar toch heb ik het idee dat de meeste hoofdstukken precies op het
spannende moment stoppen en dat is eigenlijk ook de bedoeling natuurlijk, zodat
je weer gaat verderlezen. Zelf ben ik ook erg fan van de namen van de
hoofdstukken, dat is weer eens wat anders dan normaal. Hoofdstuk 1 heet
bijvoorbeeld Ik laat per ongeluk mijn
wiskundelerares exploderen. Door zo’n
titel ben je al meteen nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren en ga je het
eigenlijk nog sneller lezen.
Lange opdracht:
Maak een toets voor het boek dat je gelezen hebt, bestaande uit vijf
waar/onwaar-vragen, vijf meerkeuzevragen en tien korte open vragen.
Opdracht 1: waar/onwaar-vragen
1.
De moeder van Annabeth is Demeter.
Waar
/ onwaar
2.
Halfbloeden zijn hetzelfde als helden.
Waar
/ onwaar
3.
Percy laat in het begin zijn wiskundelerares
in stof opgaan.
Waar
/ onwaar
4.
Luuk probeert Percy op het einde te
doden met zijn speciale zwaard.
Waar
/ onwaar
5.
Hades blijkt de bliksemschicht te
hebben gestolen.
Waar
/ onwaar
Opdracht
2: meerkeuzevragen
1.
Percy en zijn moeder hebben een vakantiehuisje…
A.
aan zee.
B.
in de bergen.
C.
aan een meer.
2.
Percy heeft…
A.
ADHD en dyslexie
B.
PDDNOS
C.
niks bijzonders.
3.
De Olympus ligt waarboven?
A.
Het vrijheidsbeeld
B.
The Empire State Building
C.
Colombia University
4.
Wat is mevrouw Dodds?
A.
Een monster.
B.
Een aardrijkskundelerares.
C.
Er is geen mevrouw Dodds in het verhaal.
5.
Wat is er van Hades gestolen dat hij
graag terug wilt?
A.
Zijn eeuwig vervloekte pantoffels.
B.
Zijn duistere staf.
C.
Zijn duistere helm.
Opdracht 3: open
vragen
1.
Waarom is het raar dat Percy de zoon
is van Poseidon?
_______________________________________________________
2.
Wat besluit Percy aan het einde van de
zomervakantie te doen?
_______________________________________________________
3.
Wat is Grover?
_______________________________________________________
4.
In welk huis kom je als je niet weet
wie je Olympische ouder is?
_______________________________________________________
5.
Wat verslaat Percy op zijn weg naar
Kamp Halfbloed?
_______________________________________________________
Antwoorden
Opdracht 1:
waar/onwaar-vragen
1.
Onwaar
2.
Waar
3.
Waar
4.
Onwaar
5.
Onwaar
Opdracht 2:
meerkeuzevragen
1.
C
2.
A
3.
B
4.
A
5.
C
Opdracht 3: open
vragen
1.
Omdat Zeus, Poseidon en Hades een
verdrag hebben getekend waarin staat dat ze geen kinderen met stervelingen meer
mogen krijgen.
2.
Terug te gaan naar zijn moeder in New
York en de volgende zomer terug te keren naar Kamp Halfbloed.
3.
Een sater en de beste vriend van
Percy.
4.
Het Hermes-huis.
5.
De Minotaurus.
Bronvermelding
scholieren.com
Handboek
Nederlands
wikipedia.nl
